Yip, de kleine pre-2000 remmen zijn na een noodstop op de snelweg (120-0) wel uitgepoept. Je komt er zeer zeker stop mee, maar doe 2 keer zo'n noodstop in heel korte tijd met standaard schijfjes en blokjes, en dan is het toch al snel erg spannend!
Maar het grootste deel van effectief remmen is toch echt diegene achter het stuur: doseren gaat al te vaak fout. Op de motor merk je het heel goed: als je een noodstop gaat maken en je gaat direct HOP maximale remdruk heb je een grote kans dat er een wiel blokkeert. Ook in de auto dus.. remdruk opbouwen! Eerst de rem aanleggen en de vertraging inzetten zodat het gewicht zich naar de voorwielen kan verplaatsen, en dan pas doorduwen. (Je hoeft geen minuut te wachten uiteraard
) Met het extra gewicht op de voorkant van de auto/motor heb je veeeeel meer grip.
Op deze manier dus:
Probeer het maar eens in de auto op een lege gladde weg: 80km/u, en dan een hele felle 'prik' op de rem en vasthouden. Dikke kans dat de ABS inspringt. Daarna nog een keer, maar nu bouw je die maximale remkracht op in ongeveer een 0,5 - 1 seconde. En dan merk je opeens dat je toch wel erg snel stop komt!
Bij het pompend remmen is het de bedoeling dat je voorkomt dat ie blokkeert. De hele gedachte erachter is dat je opnieuw begint met remmen, en dan ervoor zorgt dat ie niet nog eens blokkeert. Elke keer *prik* - *los* - *prik* - *los* ziet natuurlijk erg komisch uit
Tijdens dat pompend remmen (en ook als de ABS echt inspringt) voel je het gewicht in de auto heen en weer vliegen. Elke keer als de ABS inspringt of als je de rem lost vliegt het gewicht naar midden/achteren, en krijg je dus minder druk op de voorwielen, waardoor ze sneller blokkeren. Ook dit zal waarschijnlijk een reden zijn waardoor de remweg iets langer wordt. Zou je in ??n keer als een echte Schumi het optimale punt vinden, dan blijft het gewicht continue op de voorwielen rusten, en heb je dus de optimale grip (=remkracht)!